Riding The Wahiba Sands
Op onze route liggen ook de zandduinen van Wahiba Sands. 180 kilometer lang en 80 kilometer breed. Niks dan alleen maar zandduinen die soms wel 100 meter hoog zijn. Geen wegen die hier doorheen rijden, alleen maar tracks. En alleen maar te rijden als je een 4x4 hebt, of natuurlijk een motor met een paar goede noppen-banden eronder.
Voorwaarde is natuurlijk wel dat je in het soms diepe en mulle zand kunt rijden. Nou is dat voor Jan natuurlijk geen enkel probleem, die heeft er de tijd van zijn leven. Maar ik ben binnen een minuut al door mijn deo heen...... Een zandhaas zal ik wel nooit worden.
Maar we moeten wel, want na 40 km ligt "1000 Nights Camp". Een desert/safari camp midden in een oase. De 1e 30 kilometer gaan redelijk vlot want de ondergrond is gravel, met af en toe wat stukken zand. We moeten een aantal keer mijn motor uit het zand tillen. Wat baal ik van mezelf dat ik het niet kan EN durf. Jan is heel geduldig en geeft goede aanwijzingen, maar de lef ontbreekt om de juiste dosis gas te geven.
Maar dan..... de laatste 10 km. Die zijn voor mij echt niet te doen. What to do..... De redding komt op het juiste moment. Ik kan in een 4x4 springen richting kamp en Jan erachter aan op zijn motor. Deze chauffeur is zo vriendelijk om Jan weer een lift te geven naar mijn motor. Hij blij, want hij mag nu 2x heen en weer crossen. Als hij voor de 2e x komt aanrijden barst zijn grote grijns uit zijn helm. Als een heel blij jongetje.....
En gelukkig, er is nog plek ook...zul je net zien..... Weslapen heerlijk 2 nachtjes in een bedoeinen-tent op deze romantische plek midden in de woestijn. Genieten van een mooie zonsondergang, het lekkere eten, een heerlijke buitendouche, een superkoud zwembad (raar hoor hier midden in de woestijn).
Maar we moeten dezelfde route ook weer terug. Krijg er alweer de zenuwen van.... Maar gelukkig kunnen we hetzelfde truukje weer uithalen. En mag Jan weer 2x heen en weer. Mooi om te zien hoe makkelijk hij zich op de motor door het zand beweegt.
En blij, blij, blij...waar ik op de heenweg een paar keer zand moest happen, blijf ik nu tot mijn grote blijdschap (en die van Jan) op mijn motor zitten. Nu heb ik een grijns van oor tot oor.
Het was een ervaring om nooit te vergeten; Riding the Wahiba Sands.
Reacties
Reacties
Wat een avontuur! Ik begrijp hoe leuk Jan dit vindt en jij Sannie bent ook een topper dat je dit allemaal durft.
Een kei-meisje.
Hou vol!
Niet balen van die "paar meters" die je niet durfde. Je bent zoooooooooo stoer!!! X
Sandra, Prima gedaan ! En gelukkig maar dat jij geen "zandhaas" (=infanterie) bent geworden.... (zei de ouwe cavalerist). Ik zou er best wel met een Leopard doorheen willen scheuren, vaag me af of dat lukt. Snap die brede grijns, wat is er lekkerder dan helemaal vrij door het land rijden.
Wauw, ik geniet van jullie verhalen! Wat een avontuur! Lekker genieten samen x
Jeetje wat een lef , ik weet volgend jaar wel een verjaardagscadeau compleet met..........
geniet van al het moois wat nog komt.
Hoi Sandra, heerlijk te lezen. En die grijns van Jan, tja die ken ik van Peter. Lekker vastzitten met de jeep en dan maar graven, graven en graven. Lekker goor, maar oh zo gelukkig!
Wat een leuke avontuurlijke verhalen. Geweldig. En what the f.. Laat m maar wat voor je doen hoor, je doet genoeg voor hem... Heerlijk om jullie plezier te lezen. Geniet er verder van en houd het heel en gezond!
feestje van herkenning, wij sliepen ook ooit in het 1000 nights camp met desert pool. Jullie reden er per motor heen, chapeau!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}