De hele trekking is natuurlijk één groot hoogtepunt en avontuur, maar gisteren en vandaag stonden er 2 op de agenda.

Gisteren een tocht naar het Everest Base Camp, op zo'n 5300 meter. Gek idee om daar zó dichtbij te zijn. Er is daar overigens helemaal niets te zien tijdens dit jaargetijde. Er zijn geen expedities naar de top. Dus geen tentjes en geen bedrijvigheid. Dat is wel jammer. Maar evengoed wel een apart idee om daar te staan. Onze sherpa's wilden overigens niet mee op dit tochtje. Zij waren in het camp vorig jaar tijdens de aardbeving toen een heel groot gedeelte werd weggevaagd. Zij hebben het overleefd, maar een aantal vrienden niet.

En dan vandaag de beklimming van de Kala Pattar, de Zwarte Berg, met een top van 5623 meter. Letterlijk het hoogste punt van onze trekking. 3 uur zwoegen naar boven. Het wordt er niet makkelijker op. De benen zijn nog vol van de andere beklimmingen en ook de hoogte pest je lijf. Bij elke paar passen moet ik echt op adem komen. Pfffff, volgende vakantie maar een strandvakantie boeken denk ik.......

Maar als je dan eenmaal hijgend en puffend boven komt, is het wederom een grandioos uitzicht. En dan helpt ook het prachtige zonnig weer natuurlijk ook weer mee vandaag. We hebben een waanzinnig uitzicht op de Everest aan de overkant. Ze lijkt zó dichtbij........ Sta je hier op het Dak van de Wereld, midden in de Himalaya. We zijn er allemaal een beetje ondersteboven van. Zó indrukwekkend. We nemen het met al onze zintuigen in ons op. En ook worden de geheugenkaartjes helemaal vol geschoten. Maar dit uitzicht op deze grote hoogte staat voor altijd op ons netvlies en in ons geheugen. Voor altijd een hoogtepunt!!