Zijn we al 15 dagen onderweg. Vandaag de eerste 600 meters alweer gedaald. En het is al goed te merken dat er weer meer zuurstof in de lucht zit. Als we dan weer een half uurtje moeten stijgen gaat het gelukkig weer wat makkelijker, en kom je niet als een oud wijf proestend en puffend boven. Ook de vegetatie wordt wat meer gevarieerd. Niet alleen maar kale vlaktes om je heen, maar lopen we ook weer door de bossen en wandelen we ook de bewoonde wereld weer in.

Ondertussen horen we ook dat Lukla Airport alweer een paar dagen dicht is vanwege het slechte weer. En mocht het dan opklaren dan mag je blij zijn dat je überhaupt weg kunt, want er is een kerosine- tekort in Nepal omdat India de grenzen dicht houdt. Maar goed, positief denken en de hele trip zit alles al mee, dus zijn we woensdagmiddag gewoon weer in Kathmandu.

En hoe is het met mij? Ik geniet nog steeds met volle teugen van dit waanzinnige avontuur. Er zijn elke dag weer zóveel indrukken van alles wat je ziet, hoort en ruikt. Ik voel me echt heel erg bevoorrecht dat ik hier mag en kan zijn. Ook mijn lijf kan alle "ontberingen" nog steeds aan. Ik heb gelukkig geen last van hoogteziekte gehad. Dat maakt deze reis natuurlijk ook veel prettiger. Wel heb ik het al 15 dagen koud. En met name 's avonds en 's nachts en als je 's morgens wakker wordt. 's Avonds met BH en thermo-ondergoed heel snel in je slaapzak schieten en de volgende morgen zó weer in je hiking-kleren. Wakker worden met ijs op de ruiten...... Volgende reis dan maar een trekking maken op Bonaire ofzo......

Nog 2 dagen van deze prachtige omgeving genieten, maar stiekum toch ook wel al een beetje aan thuis denken ondertussen.......