Na 25 jaar vliegen zou je zeggen dat ik toch al aardig wat gezien heb van de verschillende culturen in de wereld. Maar niets is minder waar na 2 dagen op sjouw door Kathmandu.

We hebben een aantal "Highlights" bezocht die op de lijst van Unesco staan. Als eerste stond het Durbar Plein van Patan op het lijstje. Patan is een van de oude Konings-steden van Nepal. Hier helaas ook heel veel schade aan het paleis en de tempels op het plein.

Vervolgens met onze gids naar de Buddhanat Stupa. Deze stupa is een van de grootste en belangrijkste stupa's in de Buddhistische wereld. En ook hier heeft de aardbeving zijn sporen nagelaten. De stupa is als het ware "onthoofd" ; het bovenste gedeelte is helemaal verwoest. Gelukkig zijn ze ondertussen al druk bezig met de herstelwerkzaamheden.

Ook staat een bezoek aan de Hindoetempel Pashupati op het programma. Hoog boven op een heuvel gebouwd en inmiddels helemaal overgenomen door een grote "kolonie" apen. De gids is de hele dag al druk en enthousiast aan het vertellen over het Hindoeïsme, het Boedhisme, allerlei goden en godinnen, gebruiken en rituelen dat het teveel is om nog te kunnen onthouden. Deze wereld staat zó ver van ons af dat het moeilijk is om het allemaal te kunnen begrijpen. Dan besef je echt dat je je in een compleet andere cultuur bevindt.

Maar de grootste cultuurschok komt aan het einde van onze reis door de stad. We gaan naar Pashupatinath. Hier worden de lichamen van de overleden mensen aan de oever van de rivier verbrand. Dat gaat hier 24/7 door, want dit moet zo snel mogelijk gebeuren. Soms wel binnen het uur. Nou, daar sta je dan. Te kijken hoe lijken verbrand worden. Maar ja, bij ons gebeurt het ook, alleen zien we dat niet. Toch wel onder de indruk lopen we weer naar het busje; wat leven we toch in een andere wereld.

En daar worden we 's avonds ook weer keihard mee geconfronteerd. We zijn thuis uitgenodigd bij onze trekking-gids Bhuwan voor het avondeten. Hij heeft zich al 1000 keer verontschuldigd voor zijn krappe behuizing. En we kunnen maar niet aan zijn verstand krijgen dat we het al een hele eer vinden dat we met zijn zessen zijn uitgenodigd. Maar ja, dan komen we in zijn "huis" en zijn we toch wel in een hele andere wereld. Met zijn vrouw en 3 jonge kinderen wonen ze in 1 kamer van 4 bij 5 ofzo. En hier moeten ze dus wonen, eten, slapen, spelen....... Wel hebben ze nog een keuken en een wc in het trappenhuis. Tja, dan ga je wel even relativeren, met hoofdletters!!!!!!! Ze hebben voor ons alles uit de kast getrokken. Een heerlijke maaltijd en genoeg bier. En eigenlijk teveel, maar we vinden het met zijn allen vanavond wel heel onbeleefd om ons bordje niet leeg te eten......

Vandaag verlaten we deze "cultuur-schok" om weer naar onze eigen "cultuur-schok" te vliegen. Want na 3 weken het idee te hebben gehad dat je even niet meer deelneemt aan de rest van de wereld zal ook wel weer even wennen zijn. Vanmiddag de vlucht naar Kuala Lumpur, waar ik vanavond met mijn eigen blauwe cluppie weer naar Amsterdam zal vliegen, waar ik eindelijk weer de armen van mijn liefste vriendje en mijn mama om me heen zal hebben......