Naar het dak van de wereld......

Mijn reis in november/december op mijn eigen motor naar de hoogste toppen van de Andes in Zuid-Amerika gaat helaas niet door, zoals de meesten van jullie al wel weten.

Ontzettend jammer natuurlijk, helemaal van mijn 4 weken onbetaald verlof hiervoor. Ik moest dus iets anders "speciaals" verzinnen. Mijn Kilimanjaro beklimming van 1 1/2 jaar terug smaakte nog steeds naar meer, dus na enig gegoogle was plan B al snel gevonden.

Ik ga nu een trektocht maken in de Himalaya in Nepal, ook wel het dak van de wereld genoemd, omdat het 9 toppen boven de 8000 meter heeft. 17 dagen wandelen van hut naar hut met een gids en sherpa's. Het is in het gebied van de Mount Everest, ook wel Chomolungma genoemd door de lokale bevolking.

Eén van de hoogtepunten (zowel letterlijk als figuurlijk) deze reis zal zijn het bereiken van de top van de Kala Pattar op 5554 meter en een tocht naar het Everest BaseCamp op 5360 meter.

En ook nu weer een hoop voorpret: druk bezig met de voorbereidingen: zorgen voor een goede conditie, mijn uitrusting bij elkaar zoeken en kopen ( lang leve de outdoorwinkels....) en natuurlijk allerlei reisgidsen doorspitten.

Ben bang dat ik in deze afgelegen gebieden niet veel internet zal hebben, alhoewel dat ook wel weer rust geeft, even 3 weken zonder internet. Maar waar ik kan zal ik weer proberen om van al mijn avonturen en indrukken weer een verslag te maken en de mooiste foto's te plaatsen. En dat zal wel weer een hele uitdaging worden !!!!!!

Blije hereniging

Het was gisteren een mooie dag.......blij dat we eindelijk onze BMW's konden ophalen in de haven van Rotterdam.

En nee, dat ging natuurlijk niet zonder slag of stoot.......

Volgens de afhandelaar in Dubai zijn ze 5 december op de boot "de Berlioz" geladen om richting Rotterdam te varen. Mooi te volgen via een tracking-systeem op internet. Eind december maar eens gebeld met ECU-Lines. Rond 5 januari is de verwachting. Mooi, want ondertussen waren onze carnetten per koerier ook uit Dubai aangekomen.

En ja hoor, de Berlioz lag op 5 januari mooi aangemeerd aan een kade op de Rotterdamse Maasvlakte. Joepie, dus snel bellen wanneer we ze kunnen inklaren en ophalen.

Het antwoord: op 11 januari komen ze aan in Antwerpen (huh?????) en dan gaan ze op transport naar Rotterdam waar ze rond de 14e verwacht worden. LOGISCH toch? Maarre......het schip ligt nu in Rotterdam, dus vindt U het vast niet gek dat ik dit niet snap? Mevrouw, ze worden in Antwerpen gelost en komen rond de 14e in Rotterdam. Goeie uitleg en service van de mevrouw van ECU-Lines.

Maar nu komt de grap, nou ja, wel een hele dure grap: een rekening van ECU-Lines van 622,- Euro voor de afhandeling in de haven. PER MOTOR!!!!!!!! Die zijn gek geworden. Het bedrijf in Duitsland dat het transport heeft geregeld vindt het ook een belachelijk hoog bedrag. Gemiddeld ligt dit bedrag rond de 200,- Euro. Olaf begint gelijk met een druk e-mail verkeer met ECU-Lines om verhaal te halen dat dit echt niet reeel is en niet in verhouding staat. Voor dat bedrag hadden ze een hele container kunnen huren. Tja.....wij hebben ondertussen de rekenig maar betaald want we kregen alweer een hele vriendelijke (not) dame aan de telefoon wanneer we de motoren kwamen ophalen want anders kwamen er ook nog extra opslag kosten bij. Ja tuurlijk joh...... Maar goed, we hopen dat Olaf van In Time Motorradtransporte nog wat voor elkaar kan krijgen bij ECU-Lines.

En dus gisteren met 2 auto's en aanhangers richting Rotterdam gereden. Eerst naar de douane om onze carnetten te laten stempelen. Binnen een half uur stonden we weer buiten. Pfff, de 1e hobbel zonder problemen doorgekomen. Door naar de Maasvlakte om bij ECU-Lines onze motoren uit de opslag te halen. Eerst natuurlijk wat papierwerk invullen en dan op naar de loods. En ja hoor......ze waren er echt......onze schatjes. Helemaal ongeschonden de overtocht overleefd. Anderhalf uur laten staan ze achter op de aanhanger van Jan. De motorkratten bij mij op het karretje. Het leek wel of weer even terug in Oman waren met al die duimpjes die omhoog gingen tijdens de rit terug naar huis.

Nu de motoren weer ontdoen van al het vuil en zand, olie verversen, nieuwe noppen eronder en dan de schuur in wachtend op nieuwe avonturen........

Home Sweet Home

De rit door Dubai gisterenwas een gekkenhuis. WAT een verkeer, 5 banen breed auto's die om je heen slalommen met chauffers erin die allemaal haast hebben. Maar toch ook wel tijd hebben om een grote duim naar ons op te steken als ze ons zien. Uiteindelijk stonden onze motoren om 4 uur weer netjes in hun kratten in de loods. Daar blijven ze totdat ze weer per schip naar Rotterdam varen. Onze carnetten hebben we met duidelijke instructies bijj de motoren achtergelaten. Deze zijn nodig voor de douane-procedures. En gezien onze eerdere ervaringen zijn we heel benieuwd of dat weer een nieuwe soap zal opleveren.

Eenmaal op het vliegveld van Dubai kwamen we nu zelf gelukkig door de douane zonder extra visum-kosten. Om 01.55 stapten we opde KLM-vlucht naar Amsterdam. Ze noemen zo'n nachtvlucht ook wel de Red Eye- vlucht. Nou,als je na 7 uur verkreukeld en zonder al te veel slaap uit zo'n vliegtuig stapt, met huilende kinderen en snurkende mensen om je heen, dan snap je wel waarom....

En dan kom je op Schiphol de aankomsthal in, staat daar de allerliefste mama op ons te wachten. Heerlijk om haar weer te kunnen knuffelen. Tijdens een ontbijtje op Schiphol-Plaza kunnen we haar al een deel van onze mooie en spannende verhalen vertellen.

Maar dan is het toch echt tijd om richting huis te gaan en het laatste zand van ons af te spoelen en ons eigen bedje in te kruipen om nog wat uurtjes te slapen.

Toch ook best wel weer lekker hoor, al die luxe. Een kledingkast vol met kleren, ipv te moeten kiezen uit 2 t-shirts en 2 paar sokken. Een ontbijtje met een bruine boterham met kaas en een glas melk, ipv je ontbijtje eten uit een zak Adventure Food.

Het was een fantastische reis die ons nog heel lang zal heugen. Gelukkig is alles goed en zonder kleerscheuren verlopen. Toch wel een heel fijn idee als je eenmaal weer thuis bent. En natuurlijk willen we ook iedereen bedanken voor het volgen van onze avonturen en voor alle leuke en lieve reacties op het reislog en facebook.

Vanavond gezellig uit eten met de meiden. It's good to be back home again!!!!!

De laatste kilometers.

Die gaan we morgen rijden. Nog 150 kilometer en dan leveren we onze motoren bij het warehouse van de shipping-agent af. Dit doen we via een tussenstop bij kennissen uit Medemblik die sinds kort hier in Abu Dhabi wonen. Grappig om op onze eigen motoren bij hen "een bakkie" te doen.

We hebben dan zo'n 3300 waanzinninge kilometers op de tellers erbij gereden en zijn onze noppen-banden aan vervanging toe. We hebben 8x in ons tentje geslapen en 16x ons eigen potje gekookt. Onze foto-kaartjes hebben weinig ruimte meer voor nieuwe kodak-momentjes. Na 3 weken "wonen" in onze motorpakken zijn deze wel toe aan een wasbeurtje. Zo ook onze motoren: als we die thuis afspoelen kunnen we er een gemiddelde achtertuin-zandbak goed mee vullen. De motoren hebben zich prima gehouden: geen lekke banden gereden en geen pech gehad. En wij; wij hebben ons ook prima gehouden; geen erge valpartijen en geen ruzie gemaakt........

Nadat we afscheid hebben genomen van onze bikes gaan we richting vliegveld. We hebben nog geen idee wanneer ze weer op een container-schip worden geladen voor de reis naar de haven van Rotterdam. Zelf hopen we om een uur of 1 's nachts in een mooi blauw KLM vliegtuig weer naar huis te vliegen, en de meiden thuis weer een knuffel te kunnen geven. En voor mijn liefste mams, we komen wel heel vroeg aan hoor....

Wat we mee naar huis nemen? Kostbare herinneringen van onvergetelijke avonturen en momenten. De beelden staan voor altijd op ons netvlies en de herinneringen zullen regelmatig een "weet je nog"-momentje opleveren. We zijn blij dat we dit samen kunnen en mogen beleven!

Oman and the Omani-people

Oman is een monarchie, geleid door Sultan Qaboos Bin Al Said, sinds 1970 waarin hij zijn vader van de troon heeft gestoten. Sindsdien is het land enorm vooruitgegaan. Het bouwen van ziekenhuizen en scholen, waardoor de gezondheidszorg en ontwikkeling van de bevolking enorm verbetert is. Ook is de situatie voor vrouwen is veranderd. Zitten in de politiek en mogen ook ambtenaren-functies vervullen. De sultan is echter ziek en wordt verpleegd in Duitsland. Hij is getrouwd maar heeft geen kinderen. De vraag is dus nu wie hem straks gaat opvolgen en wat voor gevolgen dit heeft voor het land en zijn bevolking.

De bevolking is echt super vriendelijk en enorm gastvrij. Zeggen allemaal vriendelijk gedag en vragen hoe het gaat en of we nog hulp nodig hebben. Hier is mijn mobiele nummer voor als jullie in nood zitten. Geweldig toch!!

En heel vaak wordt er gevraagd of wij het erg vinden om op de foto te gaan. Wie is er hier nu de bezienswaardigheid? We zijn bij mensen thuis op de koffie geweest en gisteren werd tijdens een koffie-pauze onze rekening betaald door een vriendelijk lokale jongen.

Ook naar mij toe als vrouw voel ik geen enkele vijandigheid. Ze zeggen vriendelijk gedag en maken gewoon een praatje met je. Vinden het ook erg interessant om met ons een praatje te maken. En het is ook een heel veilig land. We hebben nog geen enkel moment meegmaakt waarin we ons onveilig hebben gevoeld. Als we een rondje willen lopen in een dorpje kunnen we met gemak alles bij de motor achter laten.

Dit alles heeft wel bijgedragen aan een onwijs mooie en onvergetelijke vakantie. Dus Thank You Oman and the Omani People!!!!

Duurste visum-stempel ooit

Omani Border: we laten onze paspoorten zien en de douane meneer zegt: exit uit Oman op de 16e en vandaag is het de 25e. Dus jullie moeten 10 reaal per dag per persoon bij betalen. Ja hoor, daar gaan we weer..... Maar bij entry om visum gevraagd en dit visum gekregen. Blijkt dat er 2 opties zijn: 10 dagen of een maand. De toch al niet vriendelijk douane-meneer heeft verzuimd ons dat te vragen. Weten wij veel..... En ook hier weer, lullen als brugman en die blauwe ogen helpen ook niet vandaag. Dus kom maar op met die pegels. 360 euro voor een verkeerde stempel. Wát een ergernis. Maar lesson learned: voortaan alle stempels checken in je paspoort!!!!!

Sprookjes-achtige wadi's

Oman staat bekend om zijn talloze wadi's. Dit zijn droge rivierbeddingen in de bergen. Veelal met onverharde tracks dwars er doorheen slingerend. De oevers zijn vaak begroeid met enorme aantallen palmbomen en wat groene akkertjes er omheen. Deze worden voorzien van water via de zogenaamde "falaj", de kilometers lange irrigatie-kanaaltjes. Deze falaj voorzien ook de talloze dorpjes in de wadi's.

Het leuke van deze wadi's is dat je er doorheen kunt rijden. Dit levert vaak spectulaire ritjes op.In Wadi Tiwi aan de kust kronkelde de wadi kilometers lang omhoog, vaak met kleine doorwadinkjes en smalle paadjes. Zet daar dan nog een hele rij palmbomen naast en je hebt een sprookjes-decor om doorheen te rijden.

Maar je kunt ook hiken en zwemmen in de wadi's. Best welverfrissend als je 2 dagen in een tentje hebt geslapen..... Gisteren stond de wadi luisterend naar de naam Little Snake Canyon op het programma. Eerst 45 minutenwandelen voordat we bij het water aankomen. Klimmen en klauteren over immens grote rotsblokken en uitzicht op de paar honderdmeter hoge rotswanden om ons heen. Dan is het schoenen uit, badpak aanen zwemmen maar. Tien minuten lang zwemmen door een kronkelende doorgang, totdat je eigenlijk je schoenen weer aan moet doen om verder te kunnen lopen.

Wat een leuke en mooie ervaring. Het is jammer dat je de geuren en kleuren en geluiden niet op papier kunt zetten van dit mooie sprookje........

Ain't no mountain high enough.

De afgelopen 2 dagen echt Waanzinnig mooi gereden door de bergen van de Western Hajar. De ritten zijn absoluut met stip in onze top 10 op nummer 1 binnen gedenderd. Alleen maar onverhard. Gravel, stenen, doorwadinkjes.... variatie genoeg. Onwijs steile en spannende hoogtemeters met een gapende gorge beneden je. Je moet af en toe echt even stoppen om van degigantische uitzichten te genieten. Maar de gewonnen hoogte moet natuurlijk net zo steil weer naar beneden. Best wel een beetje spannend zeg maar. Volgens het boek is dit The most memorable off-road drive, and most nerve-janglingly dramatic drive in Oman. Need I say more......

Het mooie is ook hier weer de meest verbaasde gezichten van zowel de lokalen als toeristen als ze ons voorbij zien rijden. "Waar komen jullie vandaan????"

Maar vanaf nu is het: waar gaan we naartoe? Nog 2 dagen genieten van ons AVONTUUR!!!!!!